[fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”]
[/fusion_builder_column][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”][fusion_dropcap color=”#dd9933″ boxed=”no” boxed_radius=”8px” class=”” id=””]V[/fusion_dropcap]
andaag is Harm op bezoek bij zijn moeder. Hij is gek op zijn moedertje, zoals hij haar liefkozend noemt. Ondanks haar leeftijd van 83 jaar is ze nog best kwiek. Hij vindt haar een pittig vrouwtje voor haar leeftijd. En dat het niet meer zo schoon en opgeruimd is bij haar thuis als vroeger, daar maakt hij zich geen zorgen om. Daar is hij zelfs een beetje blij om, dat zij daarin wat minder streng is voor zichzelf dan voorheen. Want ondanks haar leeftijd vindt ze dat het er bij haar altijd spik en span uit moet zien. Want “je weet nooit wie er zomaar onverwacht op de stoep staat”. Maar de laatste paar jaar pas hoort hij haar dat niet meer zeggen. Ze begint eigenlijk nu pas eindelijk een beetje los te komen van het zware juk van haar huwelijk met de vader van Harm. Hij is daar vooral heel blij om. Hij gunt zijn moeder de laatste jaren van haar leven een leven in vrijheid, in ieder geval in haar hoofd.
Hij geniet van de momenten samen met zijn moeder. Om mooie herinneringen op te halen, want die zijn er ook. Ondanks de niet altijd even leuke jeugd die hij had door het gedrag van zijn vader. De momenten met zijn broer Henk, zijn moeder en de rest van de familie van zijn moeder zijn hem dierbaar. Hij neemt regelmatig de tijd voor zijn moeder om bij haar op bezoek te gaan om samen met haar nieuwe mooie momenten te beleven en nieuwe herinneringen te maken.
Vandaag komt hij zijn moeder helpen bij het opruimen van de kamer die vroeger het kantoor was van zijn vader. Terwijl ze de kamer inlopen krijgt zet het opeens benauwd. Die kamer bezorgt haar koude rilligen. Omdat die, nog steeds, voelt als zijn kamer. En dat wil ze niet langer.
Eigenlijk vanaf het moment dat Harm vertelde over hoe mooi de nieuwe kamer van de ouders van Marloes was geworden kreeg zijn moeder de behoefte om van deze kamer een eigen plek te maken. Een fijne plek, waar ze bijvoorbeeld haar vriendinnen kan ontvangen voor hun wekelijkse knutselmiddag. Deze ruimte wil ze niet langer een soort van museum laten zijn, uit angst dat haar man vanuit zijn graf haar straft als ze er iets zou veranderen. Zij ervaart nu dat het haar eerder belemmert om op deze manier met haar emotie om te gaan dan dat het haar ruimte geeft.
Ze gaat even zitten, haalt diep adem, opent haar mond en zwijgt. Harm ziet dat haar bovenlip trilt en er een dikke traan over haar wang rolt. “Ik wil ook een nieuwe kamer, net als Irene, de moeder van Marloes” laat ze met zachte stem weten. Harm loopt naar zijn moeder, bukt en geeft haar liefdevol een dikke kus op haar voorhoofd.
Niet veel later staat er een stapel dozen vol oude spullen in de gang te wachten tot ze het huis mogen verlaten. Harm is blij dat zijn moeder nu zover is dat ze alle foto’s van zijn vader weg durft te doen. En ook alle andere dingen die haar aan hem herinneren. Zoals bijvoorbeeld de bijbels, kruizen en de stoel waar hij graag op zat. En die lelijke lamp die ze voor hun trouwen kochten. Alles mag weg nu. Heel bewust kiest zij er voor om de laatste jaren van haar leven niet langer onnodig herinnerd te worden aan minder fijne momenten.
Harm is blij voor zijn moeder. Ze laat hem weten dat ze niet eerder in staat was om op deze manier de verantwoordelijkheid te nemen over haar eigen leven, maar dat ze er nu wel klaar voor is haar eigen leven te leiden. “Alles heeft zijn eigen tijd. Beter laat dan nooit mam…”.
[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]