[fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”]
[/fusion_builder_column][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”][fusion_dropcap color=”#dd9933″ boxed=”no” boxed_radius=”8px” class=”” id=””]H[/fusion_dropcap]
ij keek in de spiegel en zuchtte een paar keer diep. Met zijn rechterhand wreef Harm over zijn kin en net als alle andere keren hoopte hij ook nu stoppels te voelen. Al waren het er maar een paar, dan zou hij een gat in de lucht springen. Hij kent het niet, dat gemopper van al die mannen die zeuren dat ze zich iedere morgen moeten scheren. Hij zou er met plezier iedere morgen een kwartier eerder voor uit zijn bed springen. Niet dat hij ongelukkig is en gebukt gaat onder het gemis van een volle baard, maar het lijkt hem zo fijn om baardgroei te hebben.
Toen hij nog maar een klein jongetje was wist hij niet beter dat zijn vader kaal was en verder ook nagenoeg geen lichaamsbeharing had. Maar toen hij ouder werd merkte hij op dat vaders van andere kinderen beter voorzien waren en sommige van hen zelfs een mooi tapijtje op hun borst hadden. En op de basisschool had hij een meisje in de klas wiens vader zelfs een lange staart had. Hij herinnert zich nog goed dat hij die man de eerste keren met open mond stond aan te staren. Zo vreemd vond hij dat om te zien.
Vaders hadden geen haar, in ieder geval niet in zijn beleving. Toen hij in de pubertijd kwam en hij, net als zijn vader, ook geen baardgroei kreeg, had hij het daar soms knap lastig mee. Harm weet nog goed die ene keer in de zomer, toen zijn vader in zijn korte broek in de tuin zat met zijn buik en borst, glimmend van de zonnebrand. Zijn vader wreef over zijn borst en de blik van zijn vader sprak boekdelen. Harm en zijn vader waren geen dikke vriendjes en iedere verkeerde blik van zijn vader was voor hem aanleiding om zich terug te trekken in zijn schulp. Want zijn vader was geen fijne man, vooral niet voor zijn kinderen, die het onder zijn regime nogal eens moesten ontgelden.
En op dat moment, die middag in de tuin, wist Harm het zeker. Zijn vader maakte er regelmatig grapjes over, hoe blij hij was dat hij zich nooi hoefde te scheren. En daarom besloot Harm dat het de schuld was van zijn vader, dat ook hij geen sexy behaarde armen had zoals Bart, die jaren zijn grote vriend was op de middelbare school. Gelukkig plaagde Bart hem niet, maar Harm was wel jaloers op hem. Vooral omdat hij een paar keer meisjes over Bart had horen zeggen dat ze Bart zo leuk vonden omdat ze zijn ongeschoren koppie, z’n stoppelbaardje, zo sexy vonden. Harm weet nog goed dat dat ervoor zorgde dat hij daarom korte periode afstand nam van Bart. Zo jaloers was hij. Uiteindelijk zei hij het hem toch, want hij merkte dat het hun vriendschap in de weg begon te staan. Gelukkig kon hij Harm horen in wat hij hem vertelde en daarna is het nooit meer ter sprake gekomen. Bart had hem aangehoord, geknikt en begrepen en zich zelfs lachend geëxcuseerd voor zijn weelderige haargroei. Daar moesten ze beiden om lachen, weet Harm nog goed. En door dat gesprek voelde Harm zich lange tijd gesterkt.
Maar nu, vele jaren later, heeft hij nog wel eens zo’n momentje van onzekerheid. Want wat had hij graag een ongeschoren kop gehad met wat stoppels en korte stekels. En als hij verder fantaseert ook een wat meer karakteristieke kop. Wat meer kleur, want zijn bleke huid wil maar geen kleur krijgen, behalve rood worden van de eerste beste zonnestraal. ‘En als we dan toch bezig zijn: dan graag ook wat meer expressie in mijn gezicht’, grapt Harm hardop. Een mooie, wat kromme neus zou hem een plezier doen. ‘Zo eentje die me een stoere uitstraling geeft’.
Het zijn stuk voor stuk dingen waar hij zich voor schaamt. Gelukkig de laatste jaren minder dan vroeger, maar voor hem nog steeds moeilijk bespreekbaar. Behalve met Marloes. Bij haar zijn al zijn verhalen veilig. Met haar kan hij zijn taboes delen, hoe kwetsbaar ze voor hem ook zijn. Voor de rest van de wereld houdt hij het angstvallig geheim, die gevoelens. En daardoor blijft het nog steeds een taboe, al die veel te gladde lichaamsdelen…
[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]