[fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”]
[/fusion_builder_column][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”][fusion_dropcap color=”#dd9933″ boxed=”no” boxed_radius=”8px” class=”” id=””]S[/fusion_dropcap]
oms wordt Marloes er een beetje moe van, van al die mannen die aandacht van haar willen. Vooral als ze dat doen op een manier waarvan ze de kriebels krijgt. Dan krijgt ze zin om even hard te gillen of om zich heen te slaan. “Rot op, wees eerlijk in wat je wilt” zou ze dan willen gillen, maar sommigen zullen zich ook daardoor niet laten weerhouden.
Er zijn momenten dat ze even afstand neemt van de aandacht die ze krijgt van anderen. Marloes neemt dan even bewust de tijd om te kijken naar de aandacht die ze de afgelopen tijd kreeg. Zit er een patroon in? Zijn het dezelfde soort mannen? Nou nee, daar kan ze niet echt een patroon in ontdekken. Eigenlijk zijn de mannen over het algemeen wel aardig tegen haar, maar soms zit er net eentje tussen die over haar grenzen gaat en dan heeft ze er even helemaal genoeg van.
Soms is het een wolf in schaapskleren en een andere keer blijkt een man net zo saai te zijn als hij eruit ziet. En dan zijn het haar drie poezen die het hele verhaal tot in detail ongewild moeten aanhoren en is Marloes blij dat die het allemaal best vinden wat ze hen vertelt. Ze lacht even naar ze en in ruil voor het kopjes geven worden ze geknuffeld. “Goeie deal jongens” lacht ze tegen hen, terwijl er één poes op schoot zit, een andere haar liefdevol kopjes blijft geven en een derde door de kamer achter een balletje aanloopt.
Als in een filmpje laat ze de mannen aan haar voorbij trekken. Alsof zij in een kring om haar heen staan en ze langzaam dichterbij komen. Zo voelt dat en hoe dichterbij ze komen, des te benauwder zij het krijgt. Langzaam beweegt zij uit de kring omhoog, zodat zij boven hen hangt.
Dat voelt voor haar een stuk prettiger, nu ze de mannen van een afstand bekijkt. Het aantal lijkt daardoor kleiner, waardoor hun aandacht haar minder benauwt.
Een paar mannen trekken een sippe lip en verlaten de groep. “Dat ruimt lekker op”.
Een enkeling wordt boos en roept haar na, maar die wordt door de omstanders de kring uit geduwd. Zo wordt het nog overzichtelijker. Hoe langer zij de voor haar benodigde tijd en afstand behoudt, hoe ongeduldiger sommige mannen worden. Wederom verdwijnen er een paar uit haar blikveld.
“Dat is grappig. Een man met een staart. Nee, een man verkleed als poes. Toch? Nou ja zeg, het lijkt wel of mijn eigen Hendrik er ook tussen staat. Huh?”
En langzaam realiseert ze zich dat ze op de bank in slaap was gevallen en wakker werd van haar poes Hendrik die haar kopjes geeft. Kreunend, steunend en nog half slaperig staat ze op en loopt samen met haar poezen naar de keuken, waar ze zichzelf en hen iets lekkers geeft. Haar poezen laten zich dankbaar miauwend horen. Ze bukt zich en om de beurt aait ze haar poezen. “Het gaat allemaal over aandacht jongens. Zolang je jezelf geen aandacht kunt geven, kan je het ook een ander niet te geven en ben je al helemaal niet in staat om open te staan en de aandacht te ontvangen die een ander jou geeft…”.
[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]