[fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”]
[/fusion_builder_column][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”][fusion_dropcap color=”#dd9933″ boxed=”no” boxed_radius=”8px” class=”” id=””]O[/fusion_dropcap]
f het niet eens tijd wordt dat hij gaat exposeren. Harm wuift het voorstel van Marloes weg. Hij hoort wel vaker dat hij niet geheel onverdienstelijk en voor sommigen zelfs ‘geweldig’ tekent. Maar exposeren? Nee, dat is ‘m nét even een stap te ver.
Al van kinds af aan tekent hij. Soms periodes niet, maar de laatste tijd maakt hij bijna iedere dag wel een tekening. En ja, hij vindt zijn tekening zelf soms ook best leuk en grappig. Maar om ze nou te exposeren voor een groot publiek en ze te koop aan te bieden? “Maar waarom vind jij dan dat ik dat moet doen”, vraagt hij Marloes als hij haar zijn tekeningen van de afgelopen paar weken laat zien.
Hij zal ze niet snel zomaar aan iemand laten zien, zijn tekeningen. Zelfs niet aan Marloes. Maar als hij ze dan toch laat zien, dan is hij er ook best wel een beetje trots op. En bloost hij soms ook als hij er complimenten over krijgt. “Pfffffffff” zucht Harm. “Ik weet het niet hoor… Ik heb geen idee waar ik mijn tekeningen kan exposeren? Welke tekeningen zal ik dan ophangen? En hoeveel moeten het er dan zijn?” Hij doet zijn best allemaal uitvluchten te zoeken om het onderwerp zo snel mogelijk te stoppen. Net doen of hij Marloes niet hoort probeerde hij al eerder, maar dat werkte ook toen niet. Dus misschien dat ze hem begrijpt als hij zoveel dingen opwerpt waarom het volgens hem niet zou moeten. Nou ja, in ieder geval niet nu. Nog niet.
Toch fantaseert Harm er wel eens over om zijn tekeningen aan de hele wereld te laten zien, alleen heeft hij toch ook een beeld dat wat hij maakt niet bijzonder genoeg is. Te gewoontjes. Dat het niet excentriek genoeg is wat hij maakt.
Vroeger droomde hij er wel eens van dat hij uitvinder was. En dat hij dan een ‘Spiegel-spiegel’ zou uitvinden. Hij glimlacht dat hij nog weet hoe hij zijn uitvinding dan zou noemen. “Dat is waar ja: een ‘Spiegel-spiegel’ Marloes”. Zij kijkt hem vragend aan als hij zijn verhaal begint. “Ja kijk” en hij gaat samen met haar voor de grote spiegel in zijn kamer staan.
“Als je in een gewone spiegel kijkt, dan zit je rechter oor aan de rechter kant. Maar als ik naar jou kijk, dan zit jouw rechter oor links en jij ziet de mijne ook zo. En ik fantaseerde vroeger dat ik een spiegel had uitgevonden waarin je jezelf kon zien zoals een ander jou ziet. Dat leek me geweldig. En dat ik die spiegel dan zou ophangen op een plek waar veel mensen komen haha. Ik denk dat ze dan heel raar opkijken. Helemaal als ze bij die spiegel-spiegel zouden weglopen, omdat hun spiegelbeeld dan de andere kant op loopt”.
Bij het beeld wat Harm nu schetst barsten ze samen in lachen uit en verzinnen allemaal gekke situaties en grapjes die je met zo’n spiegel zou kunnen uithalen.
Nog wat nalachend over zijn zogenaamde uitvinding ziet hij ook hoe symbolisch de boodschap is die hij nu, vele jaren ouder, als onderschrift bij zijn ‘Spiegel-spiegel’ zou schrijven: “De ander heeft jou allang gezien en geaccepteerd zoals je bent. Nu jij nog…”.
[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]