[fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”]
[/fusion_builder_column][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”][fusion_dropcap color=”#dd9933″ boxed=”no” boxed_radius=”8px” class=”” id=””]M[/fusion_dropcap]
arloes betrapte zichzelf erop dat ze de man die haar net voorbij liep bleef nakijken. Nou ja, beter gezegd: haar mond viel open van verbazing toen ze hem zag. “Wat een prettige man” dacht ze bij zichzelf. Een echte man, zoals een man er voor haar uit moet zien. Blonde haren, blauwe ogen, beetje ruige kop maar wel verzorgd. Met bakkebaarden, niet te vergeten. Die vindt ze erg sexy. En dan nog het liefst ook een beetje een ongeschoren kop. Geen baard want daar houdt ze niet van. En een snor al helemaal niet. Jakkie, daar gruwelt Marloes van.
“Daar liep hij dan. Zomaar. In het wild. In de Natuurvoedingswinkel. Niet dat daar nooit leuke mannen komen, maar meestal zijn dat óf huisvaders met een kar vol kinderen óf hele ouwe mannen óf van die geiten-wollen-sokken-types” liet ze Harm weten.
Harm wist niet goed hoe hij moest reageren op die ontboezeming van Marloes. Jawel, hij was best blij voor haar dat ze er van genoot als ze een leuke man tegenkwam. Die verhalen deelde ze al eerder met hem, maar hij betrapte zich erop dat hij deze keer moeite moest doen om “Goh, leuk joh” tegen haar te zeggen en lachte naar haar als een boer met kiespijn. Marloes merkte zijn terughoudendheid maar kon zijn reactie niet goed plaatsen. Hij grapte en lachte normaal gesproken altijd mee als zij hem haar liefdesavonturen vertelde. Maar deze keer was het anders.
Maar goed. Marloes fantaseerde verder.
“Hij zag er erg trendy uit, met van die mooie, dure schoenen. En leuke sokken met gekleurde dingetjes erop. Hij had een streepjesbroek aan. Een beetje een nette broek maar niet té. Hmmm… Wat een prettige man…” zei ze terwijl ze voor Harm koffie in schonk.
Toen ze met zijn volle beker de kamer in kwam lopen viel haar op dat hij er een beetje beteuterd bij zat. Zo kende zij hem niet. Deze blik was min of meer onbekend voor haar.
Op zijn beurt wist Harm niet goed wat er met hem gebeurde. Dit gevoel kende hij niet. Hoewel, heel lang geleden, toen hij op de basisschool zat. In de zesde klas, zoals dat toen nog heette. Hij was toen verliefd op Chantal, die drie straten verderop woonde. O wat was hij gek op haar. Ze waren toen 5 weken ‘op’ elkaar. Dat was voor de grote vakantie. Hij weet het nog goed. Chantal zou toen twee weken op vakantie gaan en hij vlak voor ze terug kwam ook een paar weken, waardoor ze elkaar lange tijd niet zouden zien. Achteraf bleek dat zij tijdens haar vakantie verliefd was geworden op een andere jongen. Jeetje, wat was hij daar ziek van. En op dat moment had hij zichzelf beloofd nooit meer verliefd te worden op een meisje, bang om weer een keer liefdesverdriet te moeten hebben. Verschrikkelijk vond hij dat. “Ik vind meisjes stom en ik ga nooit meer verliefd op ze worden” liet hij zijn moeder toen boos weten. Niet wetende dat het ruim veertig jaar zou duren voordat hij zichzelf de ruimte weer zou kunnen geven om dezelfde soort gevoelens toe te staan. En blijkbaar was dat nu wat hij voelde voor Marloes. Hij was een soort van verliefd aan het worden op haar. Dat had hij nooit verwacht. Hij was dan ook nog helemaal niet zo ver om dat aan Marloes te verellen. Hij wilde eerst… Tja wat wilde hij eigenlijk. Hij was gewoon even helemaal van de leg, door wat hij nu ervaarde. Zijn lichaam bibberde er even helemaal van. Heel kort, maar voor hem toch voelbaar.
“Jeetje Harm. Gaat het goed met je? Wat is er? Je ziet opeens bleek man en het zweet staat op je voorhoofd. Is er iets”.
Niet wetende hoe te reageren jokte hij dat hij die ochtend waarschijnlijk een koutje had gevat toen hij, natgeregend en zonder jas, terug kwam van zijn boodschappen. Marloes voelde dat zijn verhaal niet klopte, maar door de spanning die er nu opeens in haar huiskamer hing liet ze het maar even voor wat het was. Ze liet Harm op de bank gaan liggen en legde een deken over hem heen en hij liet haar voor hem zorgen. Hij was even helemaal de kluts kwijt, waardoor hij zelfs niet in staat was om ook maar een zinnig woord uit te brengen.
Hij deed z’n schoenen al uit en ging languit op de bank liggen en legde zijn bril op het kleine tafeltje naast de bank. Marloes wist niet zo goed wat ze moest doen of zeggeop dit moment. Zo kende zij Harm helemaal niet. Die rare manier van doen van hem was vreemd voor haar. Ze kon het niet goed plaatsen en allerlei gedachten spookten even door haar hoofd. Maar ze herpakte zichzelf snel. “Heeft geen zin. Ik vertrouw volledig op Harm. Als hij zover is dan deelt hij het wel met mij”. En zachtjes liep ze de kamer uit richting keuken, om soep te gaan maken. Dan kon Harm even rustig op de bank liggen, want het zag er naar uit dat dat het enige was waar hij op dit moment behoefte aan had.
Het zweet stond nog steeds op zijn voorhoofd. Wat gebeurde er toch met hem? Allerlei beelden spookte er door zijn hoofd toen hij zijn ogen dicht deed. Hij hoorde een vrolijk lachende Marloes. En een man. Die man van de Natuurvoedingswinkel waar ze over vertelde. In zijn gedachten bleek hij op een boot te wonen en had Marloes een date met hem. Bij hem. Op zijn boot. En zaten ze samen gezellig aan een wijntje en wat lekkers. Hij kreeg het nog warmer dan dat hij het al had. Marloes en die man. In één ruimte. En in zijn fantasie zag hij allemaal details van hoe die man er uit zag. Hij kreeg de kriebels van die man. Vond hem bij voorbaat gewoon stom. En de plek waar hij woonde ook. De houten vloer, het tafeltje waar hun biologische fles wijn op stond, het kleedje onder de tafel. “Afgrijselijk” oordeelde Harm haast hoorbaar hardop. Wat hij onder normale omstandigheden een geweldige en sfeervolle plek had gevonden, zo vond hij de plek die hij nu fantaseerde gewoonweg verschrikkelijk. En het gekke was dat hij Marloes helemaal niet duidelijk zag, alleen maar hoorde. Maar wel kon hij die man zien en hoe hij woonde. Nou ja, in zijn fantasie dan.
Na een uurtje maakte Marloes hem voorzichtig wakker. “Jeetje man, wat kan jij snurken” en terwijl hij wakker werd keek hij in het vriendelijke en mooie gezicht van Marloes. “Ik was trouwens nog niet klaar met mijn verhaal, voordat je op de bank ging liggen. Want weet je… Nou ja… Je gaat vast lachen Harm. Toen ik weer buiten kwam kon ik nog net zien dat hij zijn vriend een dikke kus gaf en ze samen met hun hond wegliepen. Hahaha”.
Dat laatste wat Marloes vertelde, daar werd hij even heel erg blij van. Hij merkte dat hij zelfs even opgelucht adem haalde. Maar één ding was hem duidelijk geworden. “Ik kan niet langer ontkennen dat ik Marloes meer dan alleen maar leuk vind”, bekende hij tegenover zichzelf. Eerst maar even aan het idee wennen en binnenkort met Marloes delen. Voordat ze een man tegenkomt die ze leuk vindt die wél beschikbaar voor haar is…
[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]