Om niet te vergeten

[fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”]

[/fusion_builder_column][fusion_builder_column type=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none”][fusion_dropcap color=”#dd9933″ boxed=”no” boxed_radius=”8px” class=”” id=””]I[/fusion_dropcap]

rene, de moeder van Marloes, is een wijze vrouw. Heeft een mooi leven, en laat ze dit aan iedereen weten die het horen wil. En dat straalt ze ook uit. Ze heeft een gezicht dat er nog zo jong uitziet waardoor het lijkt dat het niets te lijden heeft gehad van alle minder leuke gebeurtenissen in haar leven. Je zal haar er ook niet zo snel over horen, want zij vindt dat die gebeurtenissen er niet zo toe doen. Niet dat ze er niet over wil praten, maar ze legt vooral de nadruk op de mooie momenten in haar leven. De leuke dingen, die ze graag met anderen doet en ervaart. Ze is een blij en gelukkig mens en zo ziet ze er ook uit.

Al jaren gaat Irene om de twee of drie maanden met een vast clubje vriendinnen kerken bezoeken. Iedere paar maanden prikken ze daarvoor een hele dag en om de beurt organiseren ze zo’n dag. Ondertussen zijn Irene en haar vriendinnen al zo op elkaar afgestemd dat ze weten wat de ander wel of niet leuk vindt en daar wordt altijd rekening mee gehouden bij de planning van zo’n dag. Omdat het steeds een ander is die het organiseert, hoeft ze nergens anders aan te denken dan alleen het meenemen van haar waterflesje. Versnaperingen voor onderweg, de lunch en het eenvoudige doch altijd overheerlijke diner, daar wordt altijd voor gezorgd. Voor Irene zijn het altijd gebeurtenissen om nooit te vergeten. Die ze graag wil onthouden. Ze staan dan ook stuk voor stuk in haar geheugen verankerd.

Zo af en toe gaan Harm en Marloes ’s avonds een hapje bij Irene en haar man eten, als ze samen een hele dag op stap zijn geweest. Meestal komen ze er beladen met tassen vol nieuwe kleding aanzetten bij haar ouders en ploft Marloes als vrolijk meisjes luid puffend op de bank. “Jeeeeeetje mam, wat ben ik moeoeoe van al dat geld uitgeven” is haar vaste uitspraak dan. Ze zegt het op een toon waar Harm de eerste keer toen hij haar dit hoorde zeggen een beetje van moest lachen. Hij vond het iets liefs hebben, dat ratelen wat ze dan het eerste half uur altijd deed als ze haar moeder weer zag. Harm kreeg dan altijd een knipoog van Mark, de vader van Marloes. “Ach, laat die meiden maar effe kletsen” en steevast staat hij dan op om voor Harm en hem koffie te gaan zetten. Want die ‘meiden’ hebben op dat moment nergens anders hun aandacht voor dan honderduit te kletsen met elkaar. En Mark en Harm vinden dat eigenlijk best wel even lekker, dat ze in die tijd even tijd hebben om lekker bij te kletsen.

Ze kunnen het best met elkaar vinden, de mannen. En altijd duiken ze na het eten samen de keuken in om de afwas te doen. Op de ouderwetse manier, waarbij Mark altijd het afwassen voor zijn rekening neemt en Harm de theedoek plagend toegestopt krijgt van Marloes. Ze maken er een spelletje van, alsof ze het vervelend zouden vinden om deze klus te klaren, maar stilletjes vinden ze het wel oké. Kunnen moeder en dochter nog even kletsen voordat Harm en Marloes na de koffie weer vertrekken.

Maar vandaag is Irene nog moe van gisteren, toen ze haar kerkuitje had. Na een hele dag slenteren heeft ze de laatste tijd wat langer nodig om daar van uit te rusten. En als Mark en Harm na de afwas met koffie voor henzelf en thee voor de vrouwen de kamer in lopen ligt Irene half onderuit op haar hoekje in de bank te slapen. Beter gezegd, te dromen.

De dag van gisteren komt in haar droom voorbij. De twee kerken die ze bezochten met de prachtige glas-in-loodramen en de muurschilderingen, waar ze vol bewondering naar heeft staan te kijken. En ook haar eerdere dagjes uit met de meiden komen voorbij. En de week weg van afgelopen zomer naar Tsjechië, waar alle kerken van die mooie torentjes hebben waar ze prachtige foto’s van maakte. Alle kerken komen even voorbij in haar droom. Sommige op een eigen wolk, anderen met elkaar op een kluitje, alsof ze een heel dorp vormen.

Op het gezicht van Irene verschijnt, terwijl ze licht te slapen, een glimlach. “Zo doet ze dat dus”, zegt Marloes, trots naar haar moeder kijkend. “Dat ze er nog zo goed uitziet komt door haar schoonheidsslaapjes hihi”. Wat dat betreft heeft ze gelijk, want haar moeder zorgt altijd goed voor zichzelf. Neemt tijdig haar rustmomenten als ze dat nodig heeft. Dat deed ze al zolang Marloes zich kan herinneren. Marloes heeft het altijd “ongelooflijk druk met van alles”, zoals ze dat zelf noemt, haar moeder daarentegen heeft altijd alle tijd. Voor iedereen. Maakt zich nooit druk. Heeft nog nooit ook maar enige vorm van stress ervaren. En naast dat ze goed voor anderen zorgt doet ze dat dus boven alles en op de eerste plaats voor zichzelf. Bewust zijn en aandacht hebben voor hetgeen waar ze mee bezig is op dat moment. Altijd. Daar is Irene een voorbeeld in voor velen. En doen waar je blij en gelukkig van wordt en genieten, hoe ‘klein’ het moment ook is. Ook dat draagt bij aan haar welzijn. Omdat ze zelf momenten creëert om niet te vergeten . . .

[/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]